Waarom is het scheepswrak zo gaaf?

Menig houten oorlogsschip verging nadat het in een zeeslag zwaar beschadigd raakte, verbrandde of zelfs in de lucht vloog. De ondergang van het fregat Huis te Warmelo is niet het gevolg van oorlogshandelingen. Het schip raakte midden op zee een rots, maakte water en zonk korte tijd later rechtstandig naar de bodem van de Finse Golf. Drie eeuwen later ligt het Nederlandse oorlogsschip nog steeds keurig rechtop op de zeebodem.

In de Finse Golf zijn de bewaaromstandigheden voor scheepswrakken ideaal. Het water is diep, koud en het is erg donker. Visnetten komen niet dieper dan 20 meter en beschadigen het schip niet. Ook stroming brengt geen schade toe aan het scheepswrak. Er is nauwelijks eb en vloed en alleen sprake van een hele lichte stroming.

De belangrijkste factor is wel de afwezigheid van de paalworm dankzij het lage zoutgehalte. Paalwormen eten anders al het hout op. Van het fregat Huis te Warmelo zijn eigenlijk alleen de touwen van de tuigage vergaan.

Van andere oorlogsschepen in het Oostzeegebied, zoals de Zweedse Vasa en Mars, zijn daarom ook de resten prachtig bewaard gebleven.

In de Nederlandse Waddenzee en Noordzee maar ook in tropische wateren staat een sterke stroming, wordt intensief gevist en komt veel paalworm voor. Deze factoren veroorzaken dat hele schepen snel verdwijnen en alleen niet-houten delen als kanonnen, ankers en ballaststenen uiteindelijk overblijven.

 

Afbeelding: Kanonnen op het bovendek van de Huis te Warmelo. (SubZone)